Zapisz się do newslettera
Wpisz swój adres e-mail poniżej i zapisz się do naszego newslettera
Wpisz swój adres e-mail poniżej i zapisz się do naszego newslettera
Niektórzy badacze wskazują na to, że zaburzenie borderline i zaburzenie afektywne dwubiegunowe mogą być często mylone. Wynika to z faktu, że duża część objawów tych zaburzeń jest podobna. Konsekwencje złej diagnozy są dotkliwe dla pacjentów i wpływają na skuteczność leczenia tych zaburzeń.
Zaburzenie afektywne dwubiegunowe jest zaburzeniem klinicznym (z osi I wg DSM-IV) i charakteryzuje się nawracającymi zaburzeniami nastroju i aktywności, niektórzy mówią o tym zaburzeniu jako uszkodzeniu “termostatu” nastroju. To oznacza, że po okresie wzmożonej aktywności i podwyższonego nastroju (manii lub hipomani) następuje okres obniżenia nastroju, spadku energii i aktywności (depresja). Wahania pomiędzy tymi nastrojami są skrajne. Wyróżniamy dwa typy zaburzenia:
Ryzyko zachorowania u kobiet i mężczyzn jest podobne i według różnych statystyk waha się pomiędzy 1-2%. Około połowa pacjentów wskazuje na istnienie tego zaburzenia u krewnych pierwszego stopnia. Z jednej strony duże znaczenie mają czynniki konstytucjonalne, w tym szczególnie genetyczne, z drugiej badania wskazują, że pojawienie się zaburzenia często jest poprzedzone wystąpieniem jakiegoś zdarzenia stresowego.
Zaburzenie często współwystępuje z zaburzeniami osobowości szczególnie z zaburzeniem osobowości borderline (z pogranicza) i histrioniczną.
Wiele z symptomow zaburzenia afektywnego dwubiegunowego jest podobna do symptomów zaburzenia osobowości typu borderline:
Różnica polega na tym, że pacjenci z zaburzeniem borderline często prezentują te zachowania w większym nasileniu niż pacjenci z zaburzeniem dwubiegunowym. Zaburzenie borderline jest też częściej związane z doświadczeniami z dzieciństwa. Proporcja kobiet i mężczyzn w tym zaburzeniu jest inna i wynosi 1:4. (około 75% pacjentów to kobiety).
Zaburzenie borderline i zaburzenie afektywne dwubiegunowe często występują razem. Badania wskazują, że około 20% pacjentów z borderline ma również współwystępujące zaburzenie dwubiegunowe i 15% pacjentów z zaburzeniem dwubiegunowym ma współwystępujące zaburzenie borderline. Warto zwrócic uwagę, na znaczące, w porównaniu z innymi współwystępowanie obu zaburzeń. Możemy też zauważyć pewną niespójność w tych szacunkach, co może wskazywać, że:
Duże znaczenie ma odpowiednia diagnoza. Możemy przypuszczać, że ze względu na podobieństwo symptomów oba zaburzenia mogą być niewłaściwie diagnozowane. Jess G.Fiedorowicz i Donald W. Black zidentyfikowali pewne uprzedzenia, funkcjonujące wśród klinicystów, które mają wpływ na to, że częściej wskazywane są zaburzenia dwubiegunowe niż zaburzenia borderline:
Właściwe rozpoznanie jest kluczowe dla odpowiedniego postępowania w leczeniu obu zaburzeń. Ponieważ zaburzenie dwubiegunowe jest zaburzeniem klinicznym lepsze efekty w leczeniu można uzyska wspierając się farmakologią, podczas gdy w leczeniu zaburzeń boderline zdecydowanie większe znaczenie ma psychoterapia, szczególnie terapia dialektyczno-behawioralna. Istotne jest więc przeciwdziałanie uprzedzeniom klinicystów i pacjentów, m.in. poprzez edukacje i upowszechnianie informacji na temat przyczyn i symptomów zaburzenia osobowości borderline.
Źródło: J.G. Fiedorowicz, D.W. Black, Borderline, bipolar, or Both?, Current Psychiatry, vol 9, no 1