Gdy dziecko nie przychodzi… czyli co się ze mną dzieje?

Gdy para po pewnym okresie bezowocnych starań o dziecko zjawia się w gabinecie lekarza i słyszy diagnozę niepłodności, przeżywa  to tak bardzo, jakby usłyszała diagnozę choroby nowotworowej. Każdej miesiączce towarzyszy płacz i żałoba, po kimś kto mógłby sie pojawić, ale z pewnych powodów nie zagościł.

Diagnoza niepłodności i żałoba 

Kobiety wobec niepłodności popadają w stan przygnębienia, tracą zainteresowanie dawnymi aktywnościami, nie są w stanie funkcjonować tak wydajnie, jak funkcjonowały przed rozpoczęciem swoich starań o dziecko. Często słyszy się w gabinetach psychologów, że chciałyby być dawnymi  beztroskimi dziewczynami. Że nie wiedzą, co się z nimi dzieje. Jednak emocje, które im towarzyszą można przyporządkować pewny, bardzo charakterystycznym fazom.

Zaprzeczanie

Pierwszą reakcją, gdy para słyszy, że jest niepłodna, jest zdziwienie i niedowierzanie. Mimo, że dotychczasowe starania nie przynosiły efektów, zwykle, zarówno kobiety jak i mężczyźni, starają się mieć nadzieję, że to tylko przypadek, że mimo prób, do tej pory nie mają dziecka. Ta nadzieja jest tak silna, że niekiedy dochodzi wręcz do zaprzeczenia diagnozie, powtarzaniu badań kilkakrotnie u różnych specjalistów, w różnych gabinetach. Powoduje to opóźnienie leczenia, a czasem wręcz jego nierozpoczęcie.

Złość i Gniew

W kolejnej fazie pojawia się złość i gniew. Złość na niesprawiedliwy los, gniew na Boga, a nawet na lekarza, który  przecież z pewnością leczy w niewłaściwy sposób. Faza ta charakteryzuje się usilnym dążeniem do znalezienia przyczyn niepłodności w różnych wydarzeniach życiowych, takich jak branie pigułek antykoncepcyjnych, wczesne lub późne rozpoczęcie współżycia, niewłaściwy wybór partnera. Towarzyszy temu silne poczucie winy, ale także obwinianie tej drugiej osoby za zaistniałą sytuację.
Para czuje się „inna”, izoluje się od otoczenia ukrywając swoje problemy. Niekiedy – również we wzajemnych kontaktach – zaczyna się izolować i ukrywać swoje uczucia.  W takiej sytuacji nietrudno o kłótnie między partnerami.

Akceptacja Niepłodności

Akceptacja niepłodności następuje dopiero po pewnym czasie. Emocje, które nadal istnieją , zostają wyciszone. Mimo żalu  i złości, para zaczyna działać racjonalnie i poszukiwać najlepszej dla siebie drogi- leczeniu (i jego sposobów), adopcji lub pozostaniu bezdzietnymi. 

Fazy, przez które przechodzą starający się o dziecko, są charakterystyczne w przeżywaniu każdej żałoby. W tym przypadku jest to żałoba po kimś kto nigdy nie istniał, ale wobec kogo już żywimy uczucia, wobec kogo mamy plany i marzenia.

Mimo tego, że fazy te dotyczą zarówno kobiet jak i mężczyzn, to para nie musi przez nie przechodzić w tym samym czasie, równocześnie. Może to wpłynąć na decyzje odnośnie leczenia czy wyboru drogi alternatywnej. Dodatkowo  utrudnia to komunikację w związku i przyczynia się do powstawania konfliktów i poczucia niezrozumienia przez drugą połowę.

Znajomość faz i tego co się dzieje z emocjami może poprawić relacje i przyczynić się do lepszego funkcjonowania psychicznego i społecznego.