Zapisz się do newslettera
Wpisz swój adres e-mail poniżej i zapisz się do naszego newslettera
Wpisz swój adres e-mail poniżej i zapisz się do naszego newslettera
Jak dokładnie działa mózg osoby cierpiącej z powodu borderline pisałam tutaj i bardziej opisowo tutaj. PTSD najbardziej wpływa na ciało migdałowate, korę przedczołową i hipokamp, natomiast w zaburzeniu z pogranicza dodatkowo (oprócz wymienionych) dotknięta jest Oś podwzgórze-przysadka-nadnercza. Wszystkie więc informacje są jak najbardziej adekwatne, nie tylko dla osób, które doświadczyły traumy, ale również dla osób, które mają osobowość z pogranicza.
Materiały przetłumaczyłam i umieściłam za zgodą Carol Vivyan z get.gg
Poniżej uproszczone wyjaśnienie bardzo skomplikowanego procesu. Są trzy główne obszary mózgu, na które bardzo wpływa doświadczenie poważnego, traumatycznego zdarzenia, albo serii trochę mniej drastycznych doświadczeń.
⇓
Hipokamp przypomina część fragmentarycznej i niezintegrowanej pamięci myśl, obraz itp
⇓
Ciało migdałowate reaguje – pamięć emocjonalna i związana z doznaniami cielesnym się aktywuje – “flashback”, ponowne przeżywanie traumatycznego zdarzenia. Interpretuje aktualne zagrożenie – alarm – hormony stresu – reakcja walki / zamrożenia/ucieczki
⇓
Kora przedczołowa nie potrafi zracjonalizować, albo zdecydować, że aktualna sytuacja
nie jest zagrażająca, że jest bezpieczna. Trudności w regulacji emocji i kontrolowaniu impulsów.
⇓
Próbuje uciec albo unikać stresujących wspomnień, emocji, stąd pamięć nie jest nigdy przetworzona, a objawy utrzymują się
Często łatwiej zrozumieć nam zjawiska psychiczne, kiedy posłużymy się metaforą.
Jak to więc jest, że traumatyczne zdarzenie jest przeżywane na nowo (flashback), zamiast zniknąć w odmętach naszych wspomnień?
Umysł jest jak fabryka — jednym z jego zadań jest przerabianie wydarzeń życiowych we wspomnienia. Zwykle fabryka świetnie sobie z tymi radzi, większość zdarzeń życiowych jest odpowiedniej wielkości i natury, by mogła je przetworzyć.
Czasami jednak wydarza się bardzo trudna sytuacja, tak jak zdarzenie traumatyczne,które jest zbyt duże, zbyt trudne, by je przetworzyć.
Ponieważ jest nieprzerobione, zdarzenie nie może stać się wspomnieniem – to oznacza, że pozostaje aktualnym problemem, zamiast czymś z przeszłości. Aktualne sytuacje przypominają nam pierwotną traumę, są wyzwalaczami, powodują, że mamy “flashbacki”, co oznacza, że przeżywamy i doświadczamy na nowo emocje i doznania fizyczne, których doświadczaliśmy podczas pierwotnej traumy. W tych stresujących momentach zwykle naciskamy w fabryce przycisk STOP. Unikamy również samych sytuacji wyzwalających te “flashbacki” tym samym wzmacniając brak przetwarzania.
Jeśli chcemy, by nasza fabryka mogła przerobić traumatyczne zdarzenie we wspomnienie musimy wystawić się na myślenie i wyobrażanie sobie traumatycznego zdarzenia i stopniowo wystawiać się również na prawdziwe sytuacje, których zaczęliśmy unikać. To spowoduje, że będziemy przeżywać stres, ale pozwoli fabryce przetworzyć efektywnie wspomnienie, co docelowo nasz stres zmniejszy.
trauma, a mózg pdf do pobrania: